ODDALONE OBSZARY

Przypuścił on przede wszyst­kim, że oddalone obszary wszechświata są wszędzie podobne do naszego bezpośredniego otoczenia niebie­skiego. Gwiazdy położone daleko promieniowałyby więc podobnie jak te, które możemy widzieć, i byłyby rozmieszczone z tą samą przeciętną odległością wza­jemną. Innymi słowy, Olbers założył równomierne rozłożenie gwiazd we wszystkich obszarach wszech­świata. Przypuścił też, że prawa fizyki stosują się rze­czywiście w najrozleglejszej skali tak samo jak w naj­drobniejszej, że na przykład światło po wyjściu ze źródła rozchodzi się zawsze tak samo, jak światło świecy. Na koniec Olbers założył, że wszechświat jest statyczny, tak że gwiazdy stałe nieustannie wysyłają światło ze swych wyznaczonych pozycji na niebie. Wszechświat składałby się więc z wielu warstw gwiezdnych, taka promieniująca cebula.