Przy ogólnym ociepleniu klimatu — o czym będzie mowa w dalszym ciągu — najbardziej narażoną częścią Antarktydy byłyby lodowce szelfowe, których topnienie jako lodów pływających nie wpłynęłoby na poziom wód oceanu, 0raz lód lądowy poniżej poziomu morza, który topniejąc podniósłby ten poziom o 7 do 20 stóp.Po zakończeniu MRG w roku 1959 powołano SCAR — Special Comittee for Antarctic Research (Specjalny Komitet Badań Antarktycznych), z zadaniem koordynowania pracy naukowej dziewięciu państw, które uzgodniły, że utrzymywać będą na kontynencie i wyspach Antarktyki około 40 stacji. Były i to: Argentyna, Australia, Chile, Francja, Nowa Zelandia, Republika Afryki Południowej, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Związek Radziecki. Każdy z tych krajów zgłaszał już przedtem pretensje terytorialne i organizował sobie przyczółki na kontynencie ; zupełnie pustym przed inwazją międzynarodowej nauki.