PORÓWNUJĄC KIERUNKI

Porównując kierunki szczątkowego namagnesowa­nia kryształów tlenku żelaza można określić, jak po­łożone były odpowiednie skały w stosunku do biegu­nów magnetycznych, które nie pokrywają się z geo­graficznymi. Sądząc z tych porównań — północny biegun magnetyczny do swego aktualnego położenia w rejonie Wyspy Księcia Walii na północ od Kana­dyjskiego Archipelagu Arktycznego musiałby prze­wędrować mniej więcej z rejonu, gdzie teraz znajduje się Japonia. Południowy biegun magnetyczny — sądząc z dowodów zawartych w skałach południowej półkuli — również musiał się podobnie wałęsać. Na półkuli północnej znaleziono magnetyczne kryształy skalne wskazujące kierunek ku południowemu bie­gunowi magnetycznemu. Musiały one „przejść na drugą stronę” przez równik.