PRZEDMIOT TEORII ŚWIATŁA

Jak podkreślono, abstrakcje stanowiące przedmiot teorii światła Newtona i teorii Jamesa Clerka Max- wella są całkiem odmienne, są to odrębne paradyg­maty. Otóż twórcy mechaniki kwantów stwierdzili, że zachowanie struktur atomowych i subatomowych wymaga schematu matematycznego, w którym mogło­by się pomieścić zarówno pojęcie cząstki, użyte w mechanice Newtona, jak i pojęcie fali — użyte w teorii Maywella. Istności, którą nazywamy elektronem, nie można sobie wyobrazić opisując jakąś bilardową kulę; aby to osiągnąć, musielibyśmy posłużyć się obrazem czegoś, co jest po części wyobrażeniem newtonowskiego punktu masy, po części zaś fali. Po­nieważ niczego, co widu jemy na co dzień, nie może­my pojmować jako mieszaniny cząstki i fali, wyżej powiedziane oznacza, że istności, takie jak elektron, w niczym nie przypominają przedmiotów z naszego doświadczenia potocznego.