W tej glebie zachowały się szczątki kopalne i pyłki roślin, podobnych do współczesnej roślinności nad brzegami Morza Śródziemnego — dowód zatem, że przed siedmioma tysiącami lat rosła tam bujna zieleń pokrywająca w samym tylko okręgu Tanezruftu 50 milionów akrów, czyli obszar rozmiarów Wielkiej Brytanii. Są też inne poważne dowody, że źródło Nigru biło w tym czasie w górach Atlasu i rzeka, którą dziś znamy jako główną, była tylko sezonowym dopływem. Obszar, o którym mowa, wysechł, opady zmalały do minimum. Rzeki płynące z Atlasu przekształcają się w wad, rozlewają po wyschniętej pustyni krótkotrwałym, gwałtownym przyborem i wyparowują albo przesączają w głąb zatrzymując w leżącej poniżej warstwie piaskowca. Wiadomo dziś dzięki studiom nad rejonem Nappe Albienne, że w ten sposób zasilany jest ogromny podziemny system wodny pod Saharą.
W TEJ GLEBIE
