Niemniej to, co Newton powiada o ciałach sztywnych — ich ciężarze, pędzie, przyspieszeniu, itd. — zgadza się tak świetnie z obserwowanym zachowaniem kul bilardowych, że bez trudu zapominamy 0 udziale abstrakcji w mechanice Newtona i odnosimy jej twierdzenia wprost do rzeczy obserwowanych w życiu codziennym. „To całkiem rozsądne” — powiadamy, mając na myśli zgodność z naszym własnym rozsądkiem. Jeśli więc prawa mechaniki kwantów są abstrakcyjne, to podobnie jest z prawami fizyki Newtona. Stosunkowi między mechaniką Newtona i obiektami pozornie codziennymi odpowiada ściśle stosunek między mechaniką kwantów i systemem atomu. Ci, którzy „zżyli się” z atomem i dzięki nieustannemu eksperymentowaniu oswoili z zachowaniem systemów atomowych — to jest z systematycznymi wynikami pomiarów — zapewne nauczyli się zadowalać w zupełności stwierdzeniami mechaniki kwantów jako dostarczającymi całkiem spójnego i racjonalnego modelu dla głównych i konsekwentnie występujących cech tego, co obserwują.
O CIAŁACH SZTYWNYCH
