Jest to obszar samolotów odrzutowych, potężnych prądów powietrznych i stałej temperatury. Wyżej jest mezosfera, gorąca warstwa ozonowa, gdzie temperatury rosną do wysokości 160 000 s;óp, następnie zaś — do wysokości 250 000 stóp — maleją. Ponad mezosferą leży jomosfera, gdzie temperatury znów zaczynają wzrastać z wysokością. W takich warunkach molekuły bombardowane krótkofalowym promieniowaniem Słońca, rozpadają się na atomy, te zaś niczym nie skrępowane i wolne od obowiązków stają się jonami. Jonosfera zawiera dwa główne obszary z wolnymi elektronami. Niższy, czyli warstwa E Kenelly’ego-Heaviside’a, przypada na wysokościach 55—75 mil, drugi, czyli warstwa F Apple- tona, między 100 a 200 milami ponad Ziemią. Na warstwy te cddziałuje Słońce i ich cechy zmieniają się zależnie cd pory dnia, pory roku i plam na Słońcu.
WYŻSZE SFERY
