W RÓŻNYCH OKRESACH

W niektórych utworach znaleźli osadzone w nich naturalne strzałki kompasu. Mają one postać kryształów tlenku żelaza zachowujących „namagne­sowanie szczątkowe” zgodne z polem magnetycznym, w którym się pierwotnie znajdowały. Kiedy w róż­nych okresach powstawały skały osadowe, ich tlenek żelaza był każdorazowo nacechowany magnetycznie: jak gdyby naczynie z wodą i pływającą w niej strzał­ką kompasu zostało tak nagle zamrożone, że strzałka nadal wskazywała kierunek, w którym w chwili za­marzania znajdował się biegun/ Badanie takich strza­łek w skałach na całym świecie przyniosło zdumiewa­jące wyniki: w kolejnych warstwach skał osadowych kryształy magnetyczne są różnie skierowane. Zacho­dzą trzy możliwości. Pierwsza — że oś ziemska prze­sunęła się, a nawet przekoziołkowała tak, iż biegun, który niegdyś był po południowej stronie, znalazł się na północy. Druga — związana z teorią dynama —> że prądy elektryczne w generatorze samowzbudnym, ja­ki stanowi planeta Ziemia, coraz to odwracały kieru­nek. Trzecia — że przesunęła się skorupa ziemska.